1. Charakterystyka oscylatorów technicznych:

• oscylatory mierzą tempo zmian oraz szybkość ruchów w stosunku do bieżącego poziomu cen
  • zachowanie ceny opisane za pomocą wzoru matematycznego – zbudowane na podstawie kursów i wielkości obrotu
  •  większość wskaźników pokazuje to samo, z tym że jedne robią to wolniej, a inne szybciej, w związku z czym nie powinno się używać wielu wskaźników do analizy trendu

• są używane do rozpoznawania punktów zwrotnych trendu
• można je wykorzystać do wyznaczania momentu wejścia na rynek w trendzie (np. kupno akcji po silnej korekcie spadkowej w trendzie wzrostowym) lub jako narzędzie do strategii kontrariańskiej (bardzo ryzykownej) – gry „pod prąd”, wbrew opinii tłumu, przeciw trendowi, kiedy występują dywergencje
• oscylatory najlepiej sprawdzają się w okresach konsolidacji (kiedy na rynku nie ma wyraźnego trendu) i po rozwinięciu trendu (we wczesnych fazach trendu szybko osiągają ekstrema i utrzymują się na nich)
• mogą być używane również w ujęciu długoterminowym (np. interwał tygodniowy)

2. Oscylator jako wskaźnik pomocniczy:

• oscylatory są wyłącznie pomocą do podstawowej analizy trendu
• wykres tego wskaźnika znajduje się najczęściej pod wykresem ceny (wtedy jest najbardziej czytelny)

3. Zastosowanie oscylatorów – identyfikowanie stanów rynku i generowanie sygnałów:

1) informują o krótkoterminowych sytuacjach skrajnych – kiedy przyjmują wartość ekstremalną wówczas uważa się, że rynek jest wykupiony (poziomy maksymalne) lub wyprzedany (poziomy minimalne)

• gdy walor jest wykupiony nie należy kupować akcji i można spodziewać się zniżek (skrajny optymizm, entuzjazm), a gdy jest wyprzedany odpowiednio nie należy sprzedawać akcji i można oczekiwać zwyżek (skrajny pesymizm, marazm)
• zasada: jeśli ceny zbyt szybko przemierzyły pewien dystans można spodziewać się korekty lub przynajmniej konsolidacji

2) informują o utracie impetu przez trend – dywergencje (rozbieżności) pomiędzy zachowaniem cen i ruchem oscylatora mogą wskazywać, że trend się kończy (gdy ceny osiągają nowy szczyt lub dołek a oscylator nie)

3) przecięcie poziomu zerowego daje sygnały do zawierania transakcji zgodnie z trendem, a przecięcie poziomu ekstremalnego – przeciwnie do trendu

4. Zastosowanie oscylatorów w praktyce:

5. Rodzaje oscylatorów:

czasami programy komputerowe stosują inne wzory na wyliczanie tych oscylatorów, ale zasady interpretacji
pozostają takie same

6. Momentum (wskaźnik impetu) oraz ROC (wskaźnik zmian): 

•        wskaźnik impetu (Momentum) oraz wskaźnik zmian ROC (Rate of Change) mierzą tempo zmian cen
  • momentum przedstawia różnicę cen z pewnego okresu (porównanie ceny z ceną z przeszłości), a mierzy względną zmianę kursu
  • wskaźniki te wyprzedzają ruch cen
• wzór: Momentum = C – Cx lub ((C – Cx)/Cx)*100%

                   ROC = 100*(C/Cx)

• wartość wskaźnika oscyluje wokół linii 0 lub 100 (centralnej) – przez co obrazuje przyspieszenie lub zwolnienie trendu. Jeśli cena wzrasta lub maleje o coraz niższą wartość to impet maleje, a czasami pomocniczo stosuje się średnią ruchomą do wygładzenia wykresu

• jako najbardziej skuteczny uważa się okres 10 lub 12 dni

7. Zastosowanie wskaźnika impetu i ROC:

• przecięcie linii „zero” traktowane jest jako sygnał kupna lub sprzedaży
• znaczne oddalenie wartości w górę lub dół jest traktowane jako wykupienie lub wyprzedanie (jako ekstrema można użyć poprzednie szczyty i dołki), choć np. ceny mogą jeszcze rosnąć, ale coraz wolniej
  • odwrócenie tendencji może być traktowane jako sygnał
• wyrównanie lub spadek tempa zmian cen w trendzie (dywergencja) oznacza możliwe zakończenie trendu
• dominującą rolę powinna odgrywać identyfikacja trendu – jeżeli sygnały generowane przez impet lub ROC są niezgodne z aktualnym trendem → nie należy zawierać transakcji

8. Przykład wykorzystania wskaźnika impetu:

9. ROC w praktyce:

10. Połączenie ROC i średniej:

12. MACD (Moving Average Convergence Divergence):

• wskaźnik MACD opiera się na analizie zbieżności i rozbieżności średnich ruchomych
  • łączy w sobie zasady dotyczące oscylatorów z metodą przecięcia dwóch średnich 
• nie posiada górnej i dolnej granicy
• oparty jest o dwie linie:
  • szybka lub MACD (ciągła) – różnica między krótko- i długoterminową wykładniczą średnią ruchomą (obrazuje cykle rynkowe), najczęściej: EMA(12 lub 13) – EMA(26)
  • wolna lub sygnalna (przerywana) – wykładnicza średnia ruchoma szybkiej linii MACD (reaguje wolniej na zmiany w ruchach cenowych), najczęściej: EMA(9)
  • linia MACD i linia sygnału oscylują w wokół tzw. linii zero

13. MACD – zastosowanie: 

• sygnał kupna (odwrotnie dla sprzedaży)
  • przecięcie od dołu linii sygnału przez linie MACD
  • obie przyjmują ujemne wartości (przecięcia powyżej powinny być ignorowane)
  • im niżej pod linią zero wystąpi to przecięcie tym generowany sygnał jest istotniejszy

• sygnałami mogą być również przecięcia przez obie linie poziomu zero bądź wartości ekstremalne (wykupienie i wyprzedanie)

• wystąpienie dywergencji (ceny poruszają się w jednym kierunku a MACD porusza się w kierunku przeciwnym) należy traktować jako ostrzeżenie przed zmianą trendu

14. MACD w praktyce:

15. MACD-histogram:

• specyficzna odmiana MACD
• MACD-histogram – wykres zbudowany ze słupków stanowiących różnicę między przebiegiem obu linii MACD
  • histogram przyjmuje wartości dodatnie (ponad poziomem linii zero), kiedy linia MACD znajduje się powyżej linii sygnału, a ujemne w sytuacji odwrotnej
  • sygnał kupna występuje, gdy histogram znajduje się poniżej poziomu zero i zaczyna rosnąć lub dopiero gdy przecina poziom zero (odwrotnie – sygnał sprzedaży)
• histogram MACD określa kiedy rozstęp między dwiema liniami zwiększa się lub zmniejsza. Jeśli rozstęp maleje może to oznaczać, że obecny trend słabnie, traci impet (sygnał ostrzegawczy!)

16. Dywergencje:

• rozbieżności pomiędzy zachowaniem oscylatora i ceny – wykres wskaźnika kształtuje się w przeciwnym kierunku do trendu
• stanowi ostrzeżenie przed zmianą trendu (mocny sygnał)
  • jeżeli rynek zrobił nowy szczyt (dołek) i nie wystąpiła dywergencja – dalsze wzrosty (spadki) są bardzo prawdopodobne

• najlepiej kiedy zjawisko to ma miejsce w obszarze ekstremum
• rodzaje dywergencji:
  • pozytywna (byka) – sytuacja, w której cena osiąga nowe minimum (kolejny dołek niżej), natomiast wskaźnik nie osiąga nowego minimum (kolejny dołek wyżej)
  • negatywna (niedźwiedzia) – sytuacja, w której cena osiąga nowe maksimum (kolejny szczyt wyżej), natomiast wskaźnik nie osiąga nowego maksimum (kolejny szczyt niżej)

17. Dywergencje w praktyce: